Μόνο και Πάντα

Το γράψιμο-ξέρεις-είναι μια προσωπική διαδικασία.
Κατεβάζεις τα ρολά σου.
Γίνεται η μοναξιά σου ο μόνος δρόμος.
Γίνεται ο εαυτός σου αυτό που πάντα ήθελες να είναι.
Χωρίς φτιασίδι-γυμνός.

Χωρίς αυτόν το φόβο της ζωής
Της ανάσας-των ψεύτικων υποσχέσεων..
Που γενναιόδωρα σου ακουμπάνε όλοι στις πλάτες σου.

Είναι η επαναστατική σου δράση.
Απέναντι στον οχετό.
Σε αυτόν τον βούρκο που ζείς,και έχεις καταλάβει πια
ότι δεν θες να είσαι μέρος του.

Πολλοί θα σε πουν φλύαρο-αφελή
Τους ακούς ή για μια ακόμη φορά απογοητεύεσαι,
απο την επιφάνεια και την καχυποψία του κόσμου?

Τελικά σε αυτό το παιχνίδι του ισχυρού και του καλύτερου
ποιος είναι ο χαμένος?
Αυτοί που σε βλέπουν χωρίς ίχνος χρωμάτων στο βλέμμα
ή εσύ που τους έχεις καταλάβει?

Γιατί τους έχεις καταλάβει αδερφέ μου.
Είσαι πεπεισμένος ότι έχεις δει την ασχήμια τους
και πλέον είσαι δυνατός να μην την επιλέγεις..

Δεν επιλέγω να δω μια ζωή που πλάθεται σε ακριβά σαλόνια.
Σε δήθεν τακτικές-Σε δήθεν αλανιάρικες συμπεριφορές..

Αγάπη-μόνο-και πάντα..