Stepchild

Και έχω τα νόθα παιδιά για παρέα δίπλα μου

Γεννημένοι απο την ίδια μάνα

Που φτύνει ενοχές και τύψεις

Αυτά τα μπάσταρδα παιδιά

Που μέσα στη ματιά τους μπορώ να δω διάφανο τον εαυτό μου

Μπορώ να μην υποκρίνομαι

Να μην στεναχωριέμαι ακόμα μια φορά

Για την σκοτεινή υπόσταση της ζωής

Γιατί μαζί με τα νόθα μου αδέρφια

Ακόμα και η σκοτεινιά έχει μαγεία-λαμπιρίζει

Όταν το μαύρο μου πλημμυρίζει τα μάτια

Έχουνε πάντα το γιατρικό στα επιδέξια δάχτυλα τους

Είναι σαν να μας πετάνε στην λάσπη

Και παίρνοντας δύναμη ο ένας απο τον άλλον

Εμείς την ψαχουλεύουμε και την μυρίζουμε

Με ένα βλέμμα μόνο μπορούμε να καταλάβουμε πόσο βαθιά θα ψάξουμε

Σαν να μας έδωσαν το μεγαλύτερο κομμάτι χρυσού

Και οι δύσκολες στιγμές υπάρχουν εκεί

Ξεθυμαίνουν στα νόθα ποτήρια μας

Και στις ατέλειωτες συζητήσεις

Σε κλειστοφοβικά συνήθως μέρη..έτσι τους αρέσει..

Αυτο το ξεβόλεμα που με λίγους το αντέχεις

Αυτή η δυσκολία που όταν την συμμερίζεσαι γίνεται δημιουργία..

Και μην βιαστείς να μιλήσεις για αγάπες και έρωτες..

Αλήθειες και βιώματα θα σου απαντούσαν..