Μέτρημα

Φτάνεις σε κάποιο σημείο..

Σε κάποιο τέλος ίσως σε μια ρωγμή αρχής..

Προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να σου πω κάτι?

Δεν σε νοιάζει να το δείξεις...

Για κάποιους αυτή είναι η ψυχαναλυσή τους..

Να αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους στο νιώσιμο..

Στο βίωμα..όσο και να ζορίζει τον περίγυρο..

Όχι φίλε..δεν είναι όλοι δυνατοί όσο κάποιοι θέλουν να δείχνουν..

Και αργότερα γυρνάνε σπίτια τους στην αυτοκαταστροφή τους...

Στις θλιμμένες σχέσεις,στα νεκρά καταφύγια και στις ανούσιες συζητήσεις..

Στα σιχαμένα τσιφτετέλια που έχουν απομακρυνθεί πολύ απο την κάβλα του θεσπέσιου αυτού χορού..

Στα φτιασιδωμένα πρόσωπα που μοιάζουν ξένα το πρωί..

Στα χαμηλωμένα αυτοκίνητα που συνδέουν το πουλί τους με το γκάζι..

Στα ανδρείκελα που χαριεντίζονται μπροστά στα μάτια τους και  γελούν...

Στα σκιάχτρα που συνεχίζουν να αποκαλούν γκόμενες...

λες και δεν υπάρχει άλλη λέξη να περιγράψουν την γυναικεία φύση..

Αποφεύγω και συγχρόνως συμμετέχω σε κάθε ηθική που δεν την έφτιαξε το πρέπει..

Αλλά το γιατί-η αμφισβήτηση αδερφέ-η μαγεία της παρατήρησης..

Που την πλήρωσα με το χαμηλωμένο βλέμμα μου..

Τα περιφρονητικά τους σχόλια περί κουλτούρας και αφέλειας..

Τα υποτιμητικά χαιδέματα στην πλάτη..

Και πάλι βρίσκομαι να λέω οτι αυτό που με ρίχνει στο μαύρο είναι η αδυναμία τους να καταλάβουν έστω για μια στιγμή..

Να προσπαθήσουν να καταλάβουν τον διπλανό τους..

Και όχι να βγάλουν τα τεφτέρια τους, να μετράν σωστά και λάθη..

Να προσπαθήσουν απο ‘’κάποιοι’’ να γίνουν ‘’εγώ-εσύ’’..