Σάρκα

Ωδή στις γυναίκες τις ζωής μας..
στους έρωτες που δεν έχουν τίποτα ζωηρό,
τίποτα ουσιώδες..

σε αυτές τις γυναίκες που θέλουν ένα χέρι να πιαστούν..
να μπούν σε ένα κόσμο και όχι να δημιουργήσουν τον δικό τους..

στις υπόδουλες αυτές κοπέλες που σκύβουν στα περιοδικά..
που ανοίγουν τα πόδια τους σε μυώδη μπράτσα..

που περιφέρουν την σάρκα τους σαν κομμάτι κρέας..
και το μυαλό ρε?τι γίνεται με αυτό?

ωδή και στα ξερά γαμήσια..που δεν τελειώνεις πότε..
και κλείνεις τα μάτια να φανταστείς τον μεγάλο σου έρωτα..
και τότε χύνεις..

ωδή και σε αυτούς που χλευάζουν τον ρομαντισμό..
πόσο στα αλήθεια μίζεροι είναι ..

στην υγεία των κοριτσιών που είναι έτοιμα να αφήσουν την τελευταία τους πνοή
σε ένα και μόνο φιλί..
και χαιρετίσματα στα αγόρια που σφίγγουν δυνατά όταν αγκαλιάζουν..
και είναι ικανοί να καυλώνουν μόνο με τη μυρωδιά..

στον πόθο-στον έρωτα-στην κόλαση..