Αμοναχός

Κάπως έτσι έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά..

τις μαγικές και δύσκολες αυτές ώρες... 

που οι αισθήσεις σου λειτουργούν στο έπακρο..

που υφαίνεις το βαρύ πέπλο της ύπαρξης..

και ψάχνεις μέσα σου..

παιρνούν τα πάντα απο τα φίλτρα σου..

και κάπου εκεί γνωρίζεις τον εαυτό σου..

''την μοναξιά ο άνθρωπος να μην τηνε φοβάται..

γιατί ποθαίνει αμοναχός και αμοναχός γεννάται''

τελικά πότε καθαρίζεις?

και κάνεις την μοναξιά σου ένα κοινό τόπο για αγάπη..?

ίσως ποτέ..

αφήνω λοιπόν όλους αυτούς να χλευάζουν..

την ψευδαίσθηση τους δεν θα χαλάσω..

πάντα ήμουν αυτός που φτιάχνει..